Yaklaşık 3 yıl önce tanı konuldu. Panik atak sonrası aşırı halsizlik, yorgunluk ve geçmeyen ağrılı bir dönemim oldu. Ne kullanırsam kullanayım ağrılarım devam ediyordu. Günden güne daha bitkin ve depresif hissetmeye başladım. “Hiç geçmeyecek mi? Hep böyle mi kalacağım?” diye sürekli düşünüyorum.
Hayat şartlarımı ve aktivitelerimi o kadar etkiliyor ki, bedenen sanki 60 yaşındayım. Uyku kalitem düştü, hatta bırakın uyumayı, ağrılar yüzünden uyuyamıyorum. Bazı dönemlerde ataklar yaşıyorum ve bu günlerde maalesef ölümü istemek daha yoğun oluyor. Sürekli, “Bu ağrı ne zaman geçecek, ancak toprağın altında mı?” gibi düşünceler dönüyor kafamda.
Stres ve kaygı, bu durumu daha da kötüleştiriyor, biliyorsunuz. Hayatımda, okulumdan dolayı fazlasıyla stres var. Ağrı, uykusuzluk ve stres arasında sıkışıp kalmış, bir kısır döngüde yaşıyor gibiyim açıkçası.
