15 yıl oldu… Çok stresli bir dönemden geçiyordum. Önceden de boynum ve başım ağrırdı, ama o günlerde, daha 31 yaşında olmama rağmen, annemin ve küçük kızlarımın yürüdüğü yolu bile yürüyemiyordum. Sürekli yolda dinlenmek istiyordum. Sonra magnezyum kullandım, biraz düzeldim ama sonrasında yine başladı: sırt ağrısı, baş ağrısı, sıcağa hassasiyet, soğuğa aşırı hassasiyet, ağrı eşiğimin çok düşük olması…
Ama etrafımdaki kimse beni anlamıyordu. Doktorlara gidiyordum, ama doktorlar bile inanmıyordu. Sanki naz yapıyormuşum gibi davranıyorlardı. Hatta hiç unutmuyorum, bir gezide bir abla bana, “Hiç görüntünün adamı değilsin, halin yokmuş gibi dışarıda da düşmana göster, gösterip çek,” demişti.
Sonra 7-8 yıl önce bir fizik tedavi doktoruna gittim. O doktor bana fibromiyalji teşhisi koydu. Ben ne yaşıyorsam, ne hissediyorsam, hepsini kendisi anlattı. O kadar duygulanmıştım ki, orada ağlamamak için kendimi tutmak zorunda kalmıştım. İlk kez biri beni gerçekten anlamıştı. 🥺
Şimdi çok ağrı kesici kullanıyorum ve doktorlar midemin mahvolduğunu söylüyor. Nöral terapi alıyorum ama bir süre sonra o da yetmezse ne yapacağım, daha kötü olursam diye korkuyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum…
Çok yoğun, çok sosyal bir hayatım var. Herkese ve her şeye yetişmeye çalışmak da ayrı bir şekilde yoruyor beni. Böyle bir hayat işte…
